Da var vi ferdig med vår andre økt i ped. Og eg må sei at eg skjønner meir og meir kvifor dette faget er viktig og at vi har mykje å lære.
Kommunikasjon er viktig og ikkje minst når ein skal væra lærar. Kommunikasjon må tilpassast yrkeskonteksten og den relasjonen vi har til den/dei vi samhandlar med. Det er viktig at det er samhandling og ein treng køyrereglar og dugleik for at det skal fungere.
Kommunikasjon = skapar meining og utveksling av bodskap over brua = kontakt!
Vi har to typar kommunikasjon; varbal og non varbal. Varbal: er det som blir kommunisert med ord og lyser og er 30 % av kommunikasjonsprosessen mens non verbal: er det som blir kommunisert via bruk av kroppen og er 70 % av kommunikasjonsprosessen.
70 % kommunikasjon med kroppen min!! oii, det var mykje. Når eg tenker meir på det, er det ganske rart å tenke seg at folk får meir med seg med kva kroppen min gjere enn kva eg seier. Men når eg tenker meg godt om så leggjer eg godt merke til kva folk meir ved å sjå på kroppen.
Her har vi nok ein stor utfordring foran oss, for når vi som lærarar som stå foran ein klasse, kan ikkje kroppen vise at vi ikkje vil være der, eller at dette liker vi ikkje.
Fordi det er viktig at vi som lærare er på bølgjelengde med elevane våre, fordi problem i mellom menneskeleg kommunikasjon, heng ofte saman med at partane kjem inn i uheldige samspelsmønster.
Kommunikasjonsbrist får vi når vi ikkje når fram med bodskapen, når vi blir tillagt feil intensjonar enn vi ynskte i møtet med andre
”Å vera sint ……
det er lett.
Men å vera sint til rett tid,….
I rett grad,…….
på rett person …….
på rett måte og
av rett grunnn….
…….det er ikkje lett.” Aristoteles
Eg likte dette utsagnet veldig godt, for vist du tenker deg godt om så stemmer det i stor gard, det gjorde vertfall det hos meg.
All kommunikasjon skjer alltid i ein samanheng, ein kontekst. Og all kommunikasjon bli koda og tolka.
Koding: val av ord (antyding, påstand), tonefall (spørsmål, stemmebruk), kroppsspråk (blikk-kontakt, avstand, sitjestilling)Tolking skjer på bakgrunn av for-forståing og meiningskontekst til den som tolkar
Det er ikkje alltid at det du seier blir oppfatta likt av den du snakker til, det kan komme av kroppspråk, valg av ord osv. Det er derfor viktig at vi gir kvarandre tilbakemelding, der er ikkje sikkert personen meinte det du oppfatta. Vi er alle ulike og vi veit ikkje alle kva god kommunikasjon er.
Som det blei sagt i timen på mandag, er og kommunikasjon:
Når det er samsvar mellom den bodskapen som blir sendt og den bodskapen som blir oppfatta
Partane forstår kvarandre – dei er på ”bølgjelengde”
Når vi:
styrkjer kvarandre si utvikling,
det er trygt å ta ordet,
vi har tillit til kvarandre,
vi lærer,
får god sjølvtillit, og god sjølvkjensle,
blir sjølvstendige og meistrar situasjonen,
det er rom for ettertanke og ei kjensle av god kontakt
Eg trur eg kunne sagt ein del meir om kommunikasjon, det er mykje her eg ikkje viste, eller ikkje heilt var klar over. Etter å ha lest artikelen om kroppspråk viste eg fort litt meir, og masse av det eg har lest/lært denna veka vil eg ta med meg vidare. Barn er ekspertar på å lesa kroppspråk, og skal ein bli ein god lærar må ein væra klare over at kroppen viser tydlig kva du meiner og tenker veldig ofte.
Detta med gruppedynamikk, det er ofte ein som styrar og tar kontroll. Og det som blir viktig fram over er at vi jobber i lag, har eit mål i lag og at vi lager oss gode kjørereglar vi hjelpe oss på vei. Eg trur vi får testa dette godt ut no når vi jobber mykje i praksisgrupper. Og når vi skal jobbe fleire i lag er kommunikasjon viktig!
Ӂ komme sammen
er en begynnelse.
Å holde sammen
er et framskritt.
Å arbeide sammen
er en suksess.”
Revidert 23 april 2008
Oii, er jo kjempe lenge sio me hadde denna økto. Men detta er nok ei av dei øktene eg husker godt. P.g.a minmeleken, noko eg ikkje følte meg vell med. Blir stress inni meg når eg skal opp foran klassen i ei slik settning, veit det ikkje har høgtidleg, men eg blei liksom heven ut i da, og det liker eg ikkje. Men det gjekk jo veldig fint, og det var kjekt å sjå på dei andre :)
Ein skulle trur at eg ikkje liker å stå framfor ein klasse å undervisa, men når eg er i praksis er ikkje det å stå framfor folk eit problem. Eg stoler ikkje så veldig lett på folk, har opplevd eit par gonger opp gjennom åra, at dei du tru du kunne stola på, dolker deg i rygen. I haust når me hadde denne timen, stolte eg ikkje på noken av dei rundt meg. Og eg var liv redd for å doma meg ut..
Men dette kom seg veldig fort, eg fekk mange nye venner, og i ut over høsten stolte eg på dei som eg jobba med. Og i dag må eg nesten le av meg sjølv når eg tenke på kor nervøs eg var den tumen, og kor vondt i magen eg fekk av å stå der frame.
Men det å lesa høgt er noko eg må jobba på, blir stressa med ein gong eg skal lesa noko. Og tar henda framfor ansiktet, slikt at ingen ser kor raud eg blir. Men ting er blitt betre, og når eg er i praksis skjønner eg så godt dei som ikkje vil lesa høgt, men eg trur at ein må læra å lesa høgt og det å stå foran klasse. Ein må læra det tidleg, med ein gong ein begynner på skulen!
Men tilbake til samarbeid; i praksis har eg sett at når me har jobba på tema at det er viktig med kommunikasjon. Og når noko plager deg, må du sei i frå til personen. For du kan ha tolka feil!!
Og eit godt samarbeid hjelper godt; når me var i praksis jobba me 6 studenter i lag. Og det var heilt fantastisk, alle hadde kunnskap, og ved å samarbeida gjekk ting mykje fortare. Det å laga timeplan og lekseplan gjekk fort, og visst ein trengte hjelp til noko var det alltid ein som kunne hjelpa deg.
I skulen må ein kunna samarbeida, ein vil ikkje alltid få det nett slik ein vil, men ein mur er sterkare enn ein murstein.
