Da var vi ferdig med vår andre økt i ped. Og eg må sei at eg skjønner meir og meir kvifor dette faget er viktig og at vi har mykje å lære.
Kommunikasjon er viktig og ikkje minst når ein skal væra lærar. Kommunikasjon må tilpassast yrkeskonteksten og den relasjonen vi har til den/dei vi samhandlar med. Det er viktig at det er samhandling og ein treng køyrereglar og dugleik for at det skal fungere.
Kommunikasjon = skapar meining og utveksling av bodskap over brua = kontakt!
Vi har to typar kommunikasjon; varbal og non varbal. Varbal: er det som blir kommunisert med ord og lyser og er 30 % av kommunikasjonsprosessen mens non verbal: er det som blir kommunisert via bruk av kroppen og er 70 % av kommunikasjonsprosessen.
70 % kommunikasjon med kroppen min!! oii, det var mykje. Når eg tenker meir på det, er det ganske rart å tenke seg at folk får meir med seg med kva kroppen min gjere enn kva eg seier. Men når eg tenker meg godt om så leggjer eg godt merke til kva folk meir ved å sjå på kroppen.
Her har vi nok ein stor utfordring foran oss, for når vi som lærarar som stå foran ein klasse, kan ikkje kroppen vise at vi ikkje vil være der, eller at dette liker vi ikkje.
Fordi det er viktig at vi som lærare er på bølgjelengde med elevane våre, fordi problem i mellom menneskeleg kommunikasjon, heng ofte saman med at partane kjem inn i uheldige samspelsmønster.
Kommunikasjonsbrist får vi når vi ikkje når fram med bodskapen, når vi blir tillagt feil intensjonar enn vi ynskte i møtet med andre
”Å vera sint ……
det er lett.
Men å vera sint til rett tid,….
I rett grad,…….
på rett person …….
på rett måte og
av rett grunnn….
…….det er ikkje lett.” Aristoteles
Eg likte dette utsagnet veldig godt, for vist du tenker deg godt om så stemmer det i stor gard, det gjorde vertfall det hos meg.
All kommunikasjon skjer alltid i ein samanheng, ein kontekst. Og all kommunikasjon bli koda og tolka.
Koding: val av ord (antyding, påstand), tonefall (spørsmål, stemmebruk), kroppsspråk (blikk-kontakt, avstand, sitjestilling)Tolking skjer på bakgrunn av for-forståing og meiningskontekst til den som tolkar
Det er ikkje alltid at det du seier blir oppfatta likt av den du snakker til, det kan komme av kroppspråk, valg av ord osv. Det er derfor viktig at vi gir kvarandre tilbakemelding, der er ikkje sikkert personen meinte det du oppfatta. Vi er alle ulike og vi veit ikkje alle kva god kommunikasjon er.
Som det blei sagt i timen på mandag, er og kommunikasjon:
Når det er samsvar mellom den bodskapen som blir sendt og den bodskapen som blir oppfatta
Partane forstår kvarandre – dei er på ”bølgjelengde”
Når vi:
styrkjer kvarandre si utvikling,
det er trygt å ta ordet,
vi har tillit til kvarandre,
vi lærer,
får god sjølvtillit, og god sjølvkjensle,
blir sjølvstendige og meistrar situasjonen,
det er rom for ettertanke og ei kjensle av god kontakt
Eg trur eg kunne sagt ein del meir om kommunikasjon, det er mykje her eg ikkje viste, eller ikkje heilt var klar over. Etter å ha lest artikelen om kroppspråk viste eg fort litt meir, og masse av det eg har lest/lært denna veka vil eg ta med meg vidare. Barn er ekspertar på å lesa kroppspråk, og skal ein bli ein god lærar må ein væra klare over at kroppen viser tydlig kva du meiner og tenker veldig ofte.
Detta med gruppedynamikk, det er ofte ein som styrar og tar kontroll. Og det som blir viktig fram over er at vi jobber i lag, har eit mål i lag og at vi lager oss gode kjørereglar vi hjelpe oss på vei. Eg trur vi får testa dette godt ut no når vi jobber mykje i praksisgrupper. Og når vi skal jobbe fleire i lag er kommunikasjon viktig!
Ӂ komme sammen
er en begynnelse.
Å holde sammen
er et framskritt.
Å arbeide sammen
er en suksess.”
Revidert 23 april 2008
Oii, er jo kjempe lenge sio me hadde denna økto. Men detta er nok ei av dei øktene eg husker godt. P.g.a minmeleken, noko eg ikkje følte meg vell med. Blir stress inni meg når eg skal opp foran klassen i ei slik settning, veit det ikkje har høgtidleg, men eg blei liksom heven ut i da, og det liker eg ikkje. Men det gjekk jo veldig fint, og det var kjekt å sjå på dei andre :)
Ein skulle trur at eg ikkje liker å stå framfor ein klasse å undervisa, men når eg er i praksis er ikkje det å stå framfor folk eit problem. Eg stoler ikkje så veldig lett på folk, har opplevd eit par gonger opp gjennom åra, at dei du tru du kunne stola på, dolker deg i rygen. I haust når me hadde denne timen, stolte eg ikkje på noken av dei rundt meg. Og eg var liv redd for å doma meg ut..
Men dette kom seg veldig fort, eg fekk mange nye venner, og i ut over høsten stolte eg på dei som eg jobba med. Og i dag må eg nesten le av meg sjølv når eg tenke på kor nervøs eg var den tumen, og kor vondt i magen eg fekk av å stå der frame.
Men det å lesa høgt er noko eg må jobba på, blir stressa med ein gong eg skal lesa noko. Og tar henda framfor ansiktet, slikt at ingen ser kor raud eg blir. Men ting er blitt betre, og når eg er i praksis skjønner eg så godt dei som ikkje vil lesa høgt, men eg trur at ein må læra å lesa høgt og det å stå foran klasse. Ein må læra det tidleg, med ein gong ein begynner på skulen!
Men tilbake til samarbeid; i praksis har eg sett at når me har jobba på tema at det er viktig med kommunikasjon. Og når noko plager deg, må du sei i frå til personen. For du kan ha tolka feil!!
Og eit godt samarbeid hjelper godt; når me var i praksis jobba me 6 studenter i lag. Og det var heilt fantastisk, alle hadde kunnskap, og ved å samarbeida gjekk ting mykje fortare. Det å laga timeplan og lekseplan gjekk fort, og visst ein trengte hjelp til noko var det alltid ein som kunne hjelpa deg.
I skulen må ein kunna samarbeida, ein vil ikkje alltid få det nett slik ein vil, men ein mur er sterkare enn ein murstein.
onsdag 29. august 2007
tirsdag 28. august 2007
Skildring av læraren min frå ungdomsskulen
- Døra opna seg stille, og inn kom ein ny lærar, ho hadde eit vennleg smil og fekk med ein gong ein ro i klassen. Som om vinden hadde tatt alle stemmer.
Ho presenterte seg på ein venleg måte og med ein koseleg stemme. Når ho underviste var som om det ho gjore alle interesserte, det var som om alle sinne blikk var trylla til å sjå på tavla.
Og kvar timer begynna med at ho fortalte noko morsamt frå hennas ungdomstid.
Og med eit hadde ho skapt ein god stemming, og når ho begynna undervisninga var alle i godt humør og ein kunne sjå at alle følte med, og når nokon hadde spørsmål, forklarte ho til eleven forsto det. Når vi jobba med oppgåver kom ho alltid rundt til oss og såg korleis det gjekk, ho var alltid så hjelpsam, som ei mor på skulen. Og vist noko av gale kunne me alltid komme til ho. Ein kunne kjenne at ho verkeleg brydde som om oss, ho tok del i det vi var opptatt av og med dette skapte ho eit klasserom med varme og tryggleik.
Det som gjere at eg husker ho så godt, er at eg er ei jenta som er nervøs rundt nye folk, og snakkar ikkje i klassen utan at eg føler meg trygg. Ho fekk meg til å føle med trygg, og ho har hatt mykje å sei for korleis eg har blitt etter på. No tør eg meir å snakka i klasserom og ta ordet og sei mine meiningar.
Ho fekk og utroleg mykje å sei for klassen vår, ho var vel kanskje nesten den einaste som fekk så stor respekt i klassen, men det var fordi ho gidde oss respekt til bakke. Eg trur ho forandra mange, ho hadde tru på oss alle. Og sa alltid; ”alle her inne kan komme så langt dei vil”.
Og mest av alt; når me skulle ha eksamen i 10 klasse kom ho tilbake på skulen frå mammapermisjon for å hjelpa oss gjennom engelsken (som var blant hennas fag).
Ho presenterte seg på ein venleg måte og med ein koseleg stemme. Når ho underviste var som om det ho gjore alle interesserte, det var som om alle sinne blikk var trylla til å sjå på tavla.
Og kvar timer begynna med at ho fortalte noko morsamt frå hennas ungdomstid.
Og med eit hadde ho skapt ein god stemming, og når ho begynna undervisninga var alle i godt humør og ein kunne sjå at alle følte med, og når nokon hadde spørsmål, forklarte ho til eleven forsto det. Når vi jobba med oppgåver kom ho alltid rundt til oss og såg korleis det gjekk, ho var alltid så hjelpsam, som ei mor på skulen. Og vist noko av gale kunne me alltid komme til ho. Ein kunne kjenne at ho verkeleg brydde som om oss, ho tok del i det vi var opptatt av og med dette skapte ho eit klasserom med varme og tryggleik.
Det som gjere at eg husker ho så godt, er at eg er ei jenta som er nervøs rundt nye folk, og snakkar ikkje i klassen utan at eg føler meg trygg. Ho fekk meg til å føle med trygg, og ho har hatt mykje å sei for korleis eg har blitt etter på. No tør eg meir å snakka i klasserom og ta ordet og sei mine meiningar.
Ho fekk og utroleg mykje å sei for klassen vår, ho var vel kanskje nesten den einaste som fekk så stor respekt i klassen, men det var fordi ho gidde oss respekt til bakke. Eg trur ho forandra mange, ho hadde tru på oss alle. Og sa alltid; ”alle her inne kan komme så langt dei vil”.
Og mest av alt; når me skulle ha eksamen i 10 klasse kom ho tilbake på skulen frå mammapermisjon for å hjelpa oss gjennom engelsken (som var blant hennas fag).
fredag 24. august 2007
Kvifor lærar og kvifor studere ved HSH?
Kvifor eg vil bli lærar veit eg eigentlig ikkje heilt, men eg har vore handball trenar i 4år, og det har vist meg at det er kjekt å lære vekk ting til andre, det er ein fantastisk følse å sjå at noken klarer det du har vist dei. Og eg har fått veldig mykje skrytt opp gjennom dei orda, at eg er ein flink og god trenar.
Når ei av jentene på laget seier at dei har hatt ei kjek trening, føler eg at eg har lykkes, og når ein kan sjå framgangen på dei, får eg ein følse som ikkje kan beskrivast. Eg har fått til mykje med dei jentene eg har hatt dei 2 siste år, eg har opplev mykje i lag med dei, alt fra å vinne seriar til å rykke ut i cup.
Eg trur og håpar at lærar vil gi meg mykje av det samme, og mest av alt eg liker å lære frå meg, dele med andre det eg kan. Og det å jobbe med barn og unge er noko av det eg er 100% sikker på at eg vil.
Og min største drøm er å kunne leggje til rette i skulen hjelp til dei som har lese å skrive vanskar (dysleksi), eg veit korleis er å føla seg dom når ein skriv samme skrivefeil, gong på gong. Og unansett kor mykje ein prøver, så ser ein ikkje feilen..
Eg trur ikkje at det går ann å forstå kor vanskeleg det kan væra, utan å har opplevd det, å føle seg dom på skulen er ikkje lett. Og det å sjå at andre rundt deg ikkje får den hjelpen dei treng, gjere meg sur og skuffa over korleis skulane er i dag. Eg seier ikkje at alle skular er slik, men etter mi erfaring så treng noken å ta tak i problemet!! Og det vil eg når eg er ferdig på HSH!
Kvifor eg valde HSH; fordi eg følte det som eit tryggt valg, kansje eg tok det lette valget?, men eg liker meg på Stord. Har mange gode venner og handball miljøet her, gjere at eg er ikkje heilt klar for å flytta vekk her frå.
Eg liker veldig godt å ha det trygga rundt meg, spesielt fam. og venner som betyr alt for meg.
Og etter 14 dager på HSH så angre eg ikkje ein plass, eg tok kansje eit tryggt valg, men eg trur alikavel at eg kan voksa som person der forda om eg ikkje er langt vekka frå alle heima.
Når ei av jentene på laget seier at dei har hatt ei kjek trening, føler eg at eg har lykkes, og når ein kan sjå framgangen på dei, får eg ein følse som ikkje kan beskrivast. Eg har fått til mykje med dei jentene eg har hatt dei 2 siste år, eg har opplev mykje i lag med dei, alt fra å vinne seriar til å rykke ut i cup.
Eg trur og håpar at lærar vil gi meg mykje av det samme, og mest av alt eg liker å lære frå meg, dele med andre det eg kan. Og det å jobbe med barn og unge er noko av det eg er 100% sikker på at eg vil.
Og min største drøm er å kunne leggje til rette i skulen hjelp til dei som har lese å skrive vanskar (dysleksi), eg veit korleis er å føla seg dom når ein skriv samme skrivefeil, gong på gong. Og unansett kor mykje ein prøver, så ser ein ikkje feilen..
Eg trur ikkje at det går ann å forstå kor vanskeleg det kan væra, utan å har opplevd det, å føle seg dom på skulen er ikkje lett. Og det å sjå at andre rundt deg ikkje får den hjelpen dei treng, gjere meg sur og skuffa over korleis skulane er i dag. Eg seier ikkje at alle skular er slik, men etter mi erfaring så treng noken å ta tak i problemet!! Og det vil eg når eg er ferdig på HSH!
Kvifor eg valde HSH; fordi eg følte det som eit tryggt valg, kansje eg tok det lette valget?, men eg liker meg på Stord. Har mange gode venner og handball miljøet her, gjere at eg er ikkje heilt klar for å flytta vekk her frå.
Eg liker veldig godt å ha det trygga rundt meg, spesielt fam. og venner som betyr alt for meg.
Og etter 14 dager på HSH så angre eg ikkje ein plass, eg tok kansje eit tryggt valg, men eg trur alikavel at eg kan voksa som person der forda om eg ikkje er langt vekka frå alle heima.
torsdag 23. august 2007
Tankar om Ped faget!
Når me først blei presantert med detta å bruka blogg, tenke eg hjelpe meg!! Det kan ikkje verta lett, men etter Birgit sin framvisning, er eg meir sikker på at detta kan eg klara.. hehe
Eg trur eg kan læra mykje av denne metoden, og ein kan ha godt av å sjå kva andre meiner og tenker. Og er litt spennande og bruka blogg.
Når det gjeld tankane rundt ped. faget, veit eg ikkje heilt kva eg tenker heilt enda. Eg trur det blir eit tøfft fag, og at ein må jobba ein god del med det. Men eg gler meg til å komma godt i gang, etter det som me er blitt presentert med, virker det gøy og mykje nytt å læra.
Revidert 16. april 2008
Eg føler deg er kjempe kjempe lenge sio eg skreiv detta innlegget. Kva tankar eg hadde om ped.faget? hmm. Eg trur eg var litt redd for at det ville væra utroleg vanskeleg, og når eg såg på pensum lista, hjalp ikkje det så mykje. Så mange bøker i eit fag, hadde eg aldri set. Og tenkte med meg sjølv, skal eg klara å lesa alle desse bøkene?.
Men ped. var og det faget som ville væra heilt nytt for meg, trur mine første tankar om dette faget var: masse å lesa, ville bli kjedelig (for det var så masse) og at eg ikkje ville skjønna noko. hehe
Kva forvetningar eg hadde til dette faget i høst, er eg usikker på. For å væra ærlig tenker eg ikkje så mykje på kva eg forventer, men eg nok litt den personen som finn det negativt først. Og så gruer eg meg litt.
Litt morsomt å tenke tilbake til, for dette faget har vore det kjekast detta året. Vore masse nytt, men eg kan ein del no føler eg. Har vertfall fått innsikt i mange nye ting, og trur med åra som kommar vil eg skjønna enda meir.
Kan ikkje sei at dette faget har vore negativt, tvert imot. Vore kjekt å sett at bak handlingar er det ein grunn, som for eks. Når ein elev er uroleg, så er det ting i elevens verden som gjere at han handle slik han gjer.
Eg vil sei ped. er det faget eg har lært mest om korleis det er å være lærar. Og kor mykje ein må ta hensyn til.
Og når eg tenker på kva eg tenkte om pensum, må eg faktisk le. Eg har kommen meg gjennom bøkene (dei tema me har snakka om). Og det har vore kjekt å lest! Så etter dette året har eg vertfall blitt flinkare til å lesa pensum og så tenka gjennom det etter på. Og det mykje takket væra bloggen.
Eg trur eg kan læra mykje av denne metoden, og ein kan ha godt av å sjå kva andre meiner og tenker. Og er litt spennande og bruka blogg.
Når det gjeld tankane rundt ped. faget, veit eg ikkje heilt kva eg tenker heilt enda. Eg trur det blir eit tøfft fag, og at ein må jobba ein god del med det. Men eg gler meg til å komma godt i gang, etter det som me er blitt presentert med, virker det gøy og mykje nytt å læra.
Revidert 16. april 2008
Eg føler deg er kjempe kjempe lenge sio eg skreiv detta innlegget. Kva tankar eg hadde om ped.faget? hmm. Eg trur eg var litt redd for at det ville væra utroleg vanskeleg, og når eg såg på pensum lista, hjalp ikkje det så mykje. Så mange bøker i eit fag, hadde eg aldri set. Og tenkte med meg sjølv, skal eg klara å lesa alle desse bøkene?.
Men ped. var og det faget som ville væra heilt nytt for meg, trur mine første tankar om dette faget var: masse å lesa, ville bli kjedelig (for det var så masse) og at eg ikkje ville skjønna noko. hehe
Kva forvetningar eg hadde til dette faget i høst, er eg usikker på. For å væra ærlig tenker eg ikkje så mykje på kva eg forventer, men eg nok litt den personen som finn det negativt først. Og så gruer eg meg litt.
Litt morsomt å tenke tilbake til, for dette faget har vore det kjekast detta året. Vore masse nytt, men eg kan ein del no føler eg. Har vertfall fått innsikt i mange nye ting, og trur med åra som kommar vil eg skjønna enda meir.
Kan ikkje sei at dette faget har vore negativt, tvert imot. Vore kjekt å sett at bak handlingar er det ein grunn, som for eks. Når ein elev er uroleg, så er det ting i elevens verden som gjere at han handle slik han gjer.
Eg vil sei ped. er det faget eg har lært mest om korleis det er å være lærar. Og kor mykje ein må ta hensyn til.
Og når eg tenker på kva eg tenkte om pensum, må eg faktisk le. Eg har kommen meg gjennom bøkene (dei tema me har snakka om). Og det har vore kjekt å lest! Så etter dette året har eg vertfall blitt flinkare til å lesa pensum og så tenka gjennom det etter på. Og det mykje takket væra bloggen.
mandag 20. august 2007
Franny Maria
Mitt namn er som sagt Franny Maria, eg er eldst i ein søsken flokk på 3. Eg er fødd i Oslo, og budde mine første 3 år i Vestby. Men har siden den tida budd på Stord, og meir nøyaktig nysæter, som er 10min frå Leirvik for dei som ikkje er så kjent.
Eg er 19år gamal, og kjem rett ut frå vidaregåande skule, har vel eigentlig grua meg til på begynna på ny skule. Men etter 1 veka på skule, har eg funnet ut at det var ikkje så gale med ny skule. Er mange kjekke nye folk i klassen :)
Eg har spelt handball sidan eg var 6 år, og er noko av det som betyr mest for meg. Eg spelte for Solid til eg var 15år, og har etter den tid spelt for Stord. Eg er vel ei handball jenta tvers gjennom.
-Franny Maria
Eg er 19år gamal, og kjem rett ut frå vidaregåande skule, har vel eigentlig grua meg til på begynna på ny skule. Men etter 1 veka på skule, har eg funnet ut at det var ikkje så gale med ny skule. Er mange kjekke nye folk i klassen :)
Eg har spelt handball sidan eg var 6 år, og er noko av det som betyr mest for meg. Eg spelte for Solid til eg var 15år, og har etter den tid spelt for Stord. Eg er vel ei handball jenta tvers gjennom.
-Franny Maria
Abonner på:
Innlegg (Atom)
