-Utvikling av sjølvoppfatning og identitet.
Ein statar å utlikle seg sjølvstendig med ein gong ein lausrives frå mor. Og ein blir påverka av miljøet og personane rundt seg. Sjølvet (eg og meg) detta synest eg var litt vanskeleg å forstå, men vist eg tolka det rett så er; eg ikkje klar over det som skje, men meg er klar over det som skjer. Kunne tenkt meg eit godt døme på dette!
Alt har sin grunn; nokon skuldar på andre, tar ansvar sjølv, seier det er flask/uflaks og nokon gir opp. Her meiner eg det er viktig at lærara må hjelpa til, slik at elevane har den rette haldning til kvifor ting skjer. Og spesielt når elevar gir opp, er det viktig at voksne støtte opp, og får eleven til å snu haldninga si. Eg har sjølv hatt gonger det eg har hatt lyst til å gi opp, men har då alltid hatt venner, foreldre og lærare som ikkje har latt meg git opp, og hjelpt meg opp igjen.
Det eg tenkte mest på etter økta var; modellen som viste korleis guttar og jenter tolkar suksess. Gutar seier det er; indre årsakar (evner) og jenter sier det er; ytre årsakar (flaks, lette oppgåver).
Når det gjelder tolking av nederlag seier gutar; ytre årsaker (uflaks) og jenter seier; indre årsaker (mangler evner). Det er altså motsatt! Eg lurar på om dette er biologisk? om skulen har gjort det til å bli slik? er det verden som har gjort det slik? eller er det ikkje sant? Mange spøsmål, og eg har ingen svar...??..
Den norske skulen har eit kjønnsproblem, ja/nei? Det seiast at det er ein kjønnsproblematikk i skulen, jenter og gutar har ulike årsakstolkingar, ulik framferd og ulike resultat i skulen.
Eg trur ikkje det er eit problem, men ein forskjell. Og det er ein forskjell som ein kan forandra på!
Revidert 22 april 2008
”Husk, vår oppførsel er ikkje influert av vår erfaring, men av våre forventninger.” sa George Bernard Sham (Imsen, 2005, s. 451)
Vi har eit behov for å få mening i tilværelsen. Vi leiter etter årsak i det som skjer rundt oss. Attribusjonsteori handler om korleis vi trekker ulike tolkninger frå samme observasjon og hendelse. Når to personer er vitne til samme hendelse, er det ikkje sikkert dei vil forklare observasjonen eller utfallet på samme måte. Alt som skjer rundt oss og med oss, alt vi ser og hører; blir omhyggelig filtrert og puttet inn i vår egen forståelsesverden hvor tingene blir tillagt mening. (Imsen, 2005, s. 452)
Tolkningene våre vil danne grunnlaget for de forventingene vi lager oss.
Det er viktig å være klar over dei mange mulighetene for ulike oppfatninger og dermed ulike reaksjoner blant elevene. Lærere formidler mange slags budskap, både åpent og skjult. Jo mer skjult formidlingen er, desto større er sjansen for mistolkninger. En lærer og en elev tolker et og samme hendelsesforløp helt forskjellig, dette kan få uheldige følge for eleven, og øydelegge forholdet mellom lærer og elev.
Attribusjonsteori er teori om korleis vi knytter årsaksforklaringer til det som hender oss. Disse årsakene er viktige, fordi de påvirker forventningene våre.
Sjølvbilete - korleis ein ser på seg sjølv. Tankane ein har om seg sjølv.
Sjølvtillit - tro på eigne ferdigheter, ha tro på seg sjølv.
For at ein skal hjelpa elevane i skulen med å strykkja sjølvbilete og sjølvtillit, er det viktig at ein fokusere på det posetive, og minder på det negative. Vissa elevane kva dei er flinke til, og kva dei mestre. Og gi deg oppmerksemd når dei er flinke, det er ikkje meir enn eit smil og eit posetivt ord som skal til. Men det må væra ærleg og sann tilbakemelding.
Eg veit sjølv av eigen erfaring at eit klapp på skulderet og eit smil, hjelper meir enn ein skulle tru. Å veta at du har gjort ein god jobb, og at noken har lagt merke til da. Er ein av dei beste følinga ein kan ha.
Så det eg vil ta med meg ut i skulen er: det er kjekt å blir sett, og det å gi ros er noko ein bør gjer kva gong eit godt arbeid er gjort.
fredag 8. februar 2008
fredag 1. februar 2008
Motivasjon
Mandag 28.januar (to måndar til eg er 20år) hehe.
Eg må fust og fremst sei at detta var ein rotete dag, eg skjønne ikkje heilt kva me skulle trur eg. Fust blei me delt inn i grupper, eit system eg synast var vanskeleg (rotete) å forstå, trur ikkje ein kunne gjort slik med barn i skulen, gjekk ikkje bra med oss her på høgskulen ein gong. Det heila begynnte me at ingen hadde Imsen boka med seg, og denne dagen kunne vi velgja mellom å lesa sjølv (gruppper) eller ha forelesning.
Åshild var meget snill å kopierte opp til oss, og så gjekk vi i lag to og to, fust leste vi for oss sjølv og så i lag. Eg likte ikkje heilt denne metoden, eg blir berre stressa når eg skal lesa med nokon andre, fordi eg leser meget seint, forda om me skulle skomlesa. Når eg skomleser får eg eigentlig ikkje med meg nokon ting, så det blir til at eg leser nesten alt. Det å gå igjennom stoffet etter på muntleg med ein annan, er ein god måte å lære på synest eg. Så gjekk vi i lag med eit anna par og blei ei fria gruppe, der me laga spørsmål til stoffet. Her blei det rot, fordi dei hadde lest feil.. men men, me fekk nå veta kva dei hadde lest og så lærte jo litt ut av det og.
Alle gruppene la spørsmåla ut på fronter, så kan me lesa stoffet og gjera spørsmåla etter på, det eg sitter igjen med då er at; eg føler at eg brukte veldig mykje tid på litt av stoffet, men eg må jo framleis setta meg inn i resten av stoffet.. Brukte rett og slett for mykje tid på mine sider.
Grunnlager for all motivasjon er kjendler, og det er fria sentrale begrep; Behov (trong for noko), Driv (set i gang handling), Insentiv (utløyser ei handling eller vekkjer eit behov) og Motiv (mål og retning til det ein vil oppnå):
Ein har ytre- og indre motivasjon. Ytre motivasjon er den ein føler som plikt, og det blir brukt ei "gulrot". Indre motivasjon går på at det er kjekt og meiningsfullt.
Læraren si innstilling og forventning til elevane har stor innvirkning på deira faglege utvikling!! Nett denna veka er eg ikkje heilt sikker på kva mine meiningar er omkring dette temaet, men eg håper me skal ha om detta temaet denne mandagen som kjem og.. Alt eg veit i dag er at vi som lærare må motivera elevane til å lukkast, men viktigaste av alt; dei må ha LYST til å lukkast, ikkje føla at dei MÅ.
Revidert 22 april 2008
Motivasjon defineres gjerne som det som forårsaker aktivitet hos individet, det som holder denne aktiviten ved like, og det som gir den mål og meining. Motivajson står derfor helt sentralt når det gjelder å forstå menneskelig atferd. (Imsen 2005, side 375)
Grunnlaget for all motivasjon er følelser. Vi veit alle kva det vil seie å væte glad, lykkelig, trist, sint eller redd. Nokre følelser er gode, andre er vonde. Noen er "følsesmenneske" og har lett for å la følelsene ta overhånd, mens andre er "sidige" og virker som om ingenting påvirker følelsene deres. Eller er det kansje slik at noken rett og slett er flinkere til å skjule følelsene sine enn andre? (Imsen 2005, side 377)
Indre motivasjon er når ein person vil noe av egen vilje, for eksempel når et barn har behov for å leke eller en baby vil lære å gå. Man gjør noe fordi man har interesse for temaet, og har en god følelse når man holder på med det, eller har mestret det. Man merker det godt på barn i skolen at de har en indre motivasjon dersom de for eksempel spør: ”Er timen over allerede?” når skuleklokka ringer.
Ytre motivasjon er motpolen til indre motivasjon, og er når man gjør noe for å for eksempel få en belønning eller for å unngå en straff. Eksempel på dette er når en mor sier til barnet sitt at han skal få en sjokolade til tegnefilmen dersom han spiser opp middagen sin, når en elev jobber veldig hardt på skolen for å få gode karakterer slik at han kan komme inn på ett godt studie senere eller når et barn gjør oppgaver i huset pga at dersom han ikke gjør det, får han trøbbel. (Imsen, 2005, s. 382)
At ein kan motivera, er ein sjølv sakt ting i lærar yrket meiner eg. Skal ein undervise og hjelpe elevane til meir kunnskap MÅ ein motivera elevane på vegen. Og nokre elevar treng meir motivasjon enn andre. Eg veit sjølv at ein treng motivasjon i kvardagen, og spesielt dei dagen der du er kansje litt trøtt og sletten, og vil helst ikkje ut av senga. Eg veit at det som motiverer meg slike dagar, er at på skulen har eg gode venner rundt meg og eit godt lærings miljø.
Det er vi som lærare som skaper miljøet i klasseromet, og motivasjon er ein faktor som vil spela ei stor rolle. Elevane treng motivasjon til å læra noko på eigehand. Ein lærar kan ikkje gi vekk motivasjon, men skapa motivasjon i klasseromet. Slik at eleven sjølv går inn i seg sjølv å finner motivasjon.
"Ein kan ikkje motivera ein elev til å gjera eit arbeid, visst ein ikkje sjølv er motivert"
Eg må fust og fremst sei at detta var ein rotete dag, eg skjønne ikkje heilt kva me skulle trur eg. Fust blei me delt inn i grupper, eit system eg synast var vanskeleg (rotete) å forstå, trur ikkje ein kunne gjort slik med barn i skulen, gjekk ikkje bra med oss her på høgskulen ein gong. Det heila begynnte me at ingen hadde Imsen boka med seg, og denne dagen kunne vi velgja mellom å lesa sjølv (gruppper) eller ha forelesning.
Åshild var meget snill å kopierte opp til oss, og så gjekk vi i lag to og to, fust leste vi for oss sjølv og så i lag. Eg likte ikkje heilt denne metoden, eg blir berre stressa når eg skal lesa med nokon andre, fordi eg leser meget seint, forda om me skulle skomlesa. Når eg skomleser får eg eigentlig ikkje med meg nokon ting, så det blir til at eg leser nesten alt. Det å gå igjennom stoffet etter på muntleg med ein annan, er ein god måte å lære på synest eg. Så gjekk vi i lag med eit anna par og blei ei fria gruppe, der me laga spørsmål til stoffet. Her blei det rot, fordi dei hadde lest feil.. men men, me fekk nå veta kva dei hadde lest og så lærte jo litt ut av det og.
Alle gruppene la spørsmåla ut på fronter, så kan me lesa stoffet og gjera spørsmåla etter på, det eg sitter igjen med då er at; eg føler at eg brukte veldig mykje tid på litt av stoffet, men eg må jo framleis setta meg inn i resten av stoffet.. Brukte rett og slett for mykje tid på mine sider.
Grunnlager for all motivasjon er kjendler, og det er fria sentrale begrep; Behov (trong for noko), Driv (set i gang handling), Insentiv (utløyser ei handling eller vekkjer eit behov) og Motiv (mål og retning til det ein vil oppnå):
Ein har ytre- og indre motivasjon. Ytre motivasjon er den ein føler som plikt, og det blir brukt ei "gulrot". Indre motivasjon går på at det er kjekt og meiningsfullt.
Læraren si innstilling og forventning til elevane har stor innvirkning på deira faglege utvikling!! Nett denna veka er eg ikkje heilt sikker på kva mine meiningar er omkring dette temaet, men eg håper me skal ha om detta temaet denne mandagen som kjem og.. Alt eg veit i dag er at vi som lærare må motivera elevane til å lukkast, men viktigaste av alt; dei må ha LYST til å lukkast, ikkje føla at dei MÅ.
Revidert 22 april 2008
Motivasjon defineres gjerne som det som forårsaker aktivitet hos individet, det som holder denne aktiviten ved like, og det som gir den mål og meining. Motivajson står derfor helt sentralt når det gjelder å forstå menneskelig atferd. (Imsen 2005, side 375)
Grunnlaget for all motivasjon er følelser. Vi veit alle kva det vil seie å væte glad, lykkelig, trist, sint eller redd. Nokre følelser er gode, andre er vonde. Noen er "følsesmenneske" og har lett for å la følelsene ta overhånd, mens andre er "sidige" og virker som om ingenting påvirker følelsene deres. Eller er det kansje slik at noken rett og slett er flinkere til å skjule følelsene sine enn andre? (Imsen 2005, side 377)
Indre motivasjon er når ein person vil noe av egen vilje, for eksempel når et barn har behov for å leke eller en baby vil lære å gå. Man gjør noe fordi man har interesse for temaet, og har en god følelse når man holder på med det, eller har mestret det. Man merker det godt på barn i skolen at de har en indre motivasjon dersom de for eksempel spør: ”Er timen over allerede?” når skuleklokka ringer.
Ytre motivasjon er motpolen til indre motivasjon, og er når man gjør noe for å for eksempel få en belønning eller for å unngå en straff. Eksempel på dette er når en mor sier til barnet sitt at han skal få en sjokolade til tegnefilmen dersom han spiser opp middagen sin, når en elev jobber veldig hardt på skolen for å få gode karakterer slik at han kan komme inn på ett godt studie senere eller når et barn gjør oppgaver i huset pga at dersom han ikke gjør det, får han trøbbel. (Imsen, 2005, s. 382)
At ein kan motivera, er ein sjølv sakt ting i lærar yrket meiner eg. Skal ein undervise og hjelpe elevane til meir kunnskap MÅ ein motivera elevane på vegen. Og nokre elevar treng meir motivasjon enn andre. Eg veit sjølv at ein treng motivasjon i kvardagen, og spesielt dei dagen der du er kansje litt trøtt og sletten, og vil helst ikkje ut av senga. Eg veit at det som motiverer meg slike dagar, er at på skulen har eg gode venner rundt meg og eit godt lærings miljø.
Det er vi som lærare som skaper miljøet i klasseromet, og motivasjon er ein faktor som vil spela ei stor rolle. Elevane treng motivasjon til å læra noko på eigehand. Ein lærar kan ikkje gi vekk motivasjon, men skapa motivasjon i klasseromet. Slik at eleven sjølv går inn i seg sjølv å finner motivasjon.
"Ein kan ikkje motivera ein elev til å gjera eit arbeid, visst ein ikkje sjølv er motivert"
Abonner på:
Innlegg (Atom)
