Eg var ikkje på skulen denne dagen, og det var domt. For detta er eit tema som eg synast er viktig, og spennades å læra om.
Alle elevar er ulike og treng eigen krav. Dei treng å løysa oppgåver på deiras nivå, og veksa frå der dei er og å få utvikling. Dette skjønner eg at ikkje er lett for ein lærar som har kansje 28 elevar, og dei treng alle eigne oppgåver på sitt nivå. Men som sakt alle er ikkje likt, og det er læraren sin jobb å tilpassa det for elevane, ALLE elevane.
Det er viktig at eg kjem inn skuletestar tidleg inn i bilete, og ein bør følgja slike testar godt opp. Og ha dei ofte på elevar som det ser ut som om dei har vanskar. Det er viktig å få ein diagnose tidleg.
Det er sikkert ikkje lett å identifisera behova til alle elevane, og det er kansje ikkje lika lett å veta korleis å setja i gong? Men det er læraren sitt ansvar å gi besje til skulen når det dukker bort tilfeller. Her er det viktig med skuletestar, og fleire testar visst ein er usikker. Kva kompetanske ein lærar bør ha på dette området? er eg veldig usikker på, men ein treng god kjennskap, veta korleis ein skal handla. Eg synast alle lærare burdde ha spesialped. Eg trur det vil gjera kvardagen enklare for lærar og elev.
Løsningane må væra tilpassa til eleven, og elevens beste! Og dei skulane som ikkje har så mykje penger, må få hjelp av staten. Norge er eit rikt land, og det er dei som går på skulen som skal driva landet i framtid. Og då må dei få den rette hjelpen.
Lese- og skrivevanskar er eit av problemma i skulen i dag, 1-2 elevar i ein klasse på 25 har dette. Eg husker sjølv tilbake på åra mine på barne skulen, eg brukte langt tid på å lesa, skriv alltid feil. Det var raud over alt eg hadde skreve, minus i matematikk boka mi. Eg hadde då ein far som satt utroleg mange timar med meg heima. Pappa og mamma sa i til skulen, at dei ville at eg skulle få eksra hjelp. Men skulen meinte eg kun var svak/treig, og ville komma meg med åra.
Når eg kom på ungdomsskulen blei der tøffare, eg synast det å lesa, å skriva var tungt. Eg HATA norsk, og å lesa. Den læraren eg fekk, såg med ein gong at eg skreiv mykje feil og leste veldig seint. Og fekk lite med meg når eg leste. Dei kontakta PPT, og eg blei testa i 9 klasse. Der eg fekk besje om at eg hadde dysleksi. Og skulen skulle hjelpa meg. I norks fekk eg gå ut av klassen og jobba aleina med ein lærar, dette gjorde eg til eg gjekk ut av 10klasse. Og i løpet av den perioden, blei ting mykje lettare. Så til den tida eg starta på vidargåande var ting lettare. Men der får du ingen ekstra hjelp, og eg måtte jobbe utoleg mykje. Eg var hos PPT rett før eg blei 18, eg blei testa igjen, og eg var ikkje der ein 18 åring burdde væra. Eg skulle komma inn igjen om eit par veker, så skulle dei snakka med skulen. Men etter eg blei 18, datt eg heilt ut av systemet. Og eg gadd ikkje bruka meir tid på det. Det var tungt,men eg hatt fantastiske foreldre som har brukt masse masse tid på å hjelpa meg, og ei venninda som har jobba med meg heile vegen. Og uten ho og mine foreldra hadde eg ikkje gidda å jobba med mine problem. I 3 klasse var eg ganske ein normal elev i norsk, med 4 i karaktet i norsk. No når eg ser tilbake på denne perioden, skulle eg verkeleg ønska at eg fekk hjelp på barneskulen, eg lurar son på om meg hadde vore bettre? og om eg hadde klart med betre?
Med denne erfaring, har eg så lyst å gjera det lettare for dei som går på skulen i dag, og føler seg dom. Fordi ein periode kjenner du deg rett og slett dom. Og har ikkje tru på deg sjølv.
Og det finnast andre ting som spelar inn på korleis elever er på skulen eks: ADHD, osv.
Eg såg på dei linka som var lagt ut, og mykje av det som kom fram skremmer meg, og det med medesin som framprovoser sjølvmords tankar.
Det som vart viktig for framtida: Er at elevane må bli testa tidleg, og få hjelp!! Det er ikkje alle som har ein stabil heim. Eg synast det var litt vanskeleg å skriva frå denne økta, sidan eg ikkje var der. Men eg har vertfall meiningar rundt det, og alt eg har lest rundt denne økta (linkane), har gidd meg uroleg mykje informasjon. Og lysten til å gjera noko.
Alle elevar er ulike og treng eigen krav. Dei treng å løysa oppgåver på deiras nivå, og veksa frå der dei er og å få utvikling. Dette skjønner eg at ikkje er lett for ein lærar som har kansje 28 elevar, og dei treng alle eigne oppgåver på sitt nivå. Men som sakt alle er ikkje likt, og det er læraren sin jobb å tilpassa det for elevane, ALLE elevane.
Det er viktig at eg kjem inn skuletestar tidleg inn i bilete, og ein bør følgja slike testar godt opp. Og ha dei ofte på elevar som det ser ut som om dei har vanskar. Det er viktig å få ein diagnose tidleg.
Det er sikkert ikkje lett å identifisera behova til alle elevane, og det er kansje ikkje lika lett å veta korleis å setja i gong? Men det er læraren sitt ansvar å gi besje til skulen når det dukker bort tilfeller. Her er det viktig med skuletestar, og fleire testar visst ein er usikker. Kva kompetanske ein lærar bør ha på dette området? er eg veldig usikker på, men ein treng god kjennskap, veta korleis ein skal handla. Eg synast alle lærare burdde ha spesialped. Eg trur det vil gjera kvardagen enklare for lærar og elev.
Løsningane må væra tilpassa til eleven, og elevens beste! Og dei skulane som ikkje har så mykje penger, må få hjelp av staten. Norge er eit rikt land, og det er dei som går på skulen som skal driva landet i framtid. Og då må dei få den rette hjelpen.
Lese- og skrivevanskar er eit av problemma i skulen i dag, 1-2 elevar i ein klasse på 25 har dette. Eg husker sjølv tilbake på åra mine på barne skulen, eg brukte langt tid på å lesa, skriv alltid feil. Det var raud over alt eg hadde skreve, minus i matematikk boka mi. Eg hadde då ein far som satt utroleg mange timar med meg heima. Pappa og mamma sa i til skulen, at dei ville at eg skulle få eksra hjelp. Men skulen meinte eg kun var svak/treig, og ville komma meg med åra.
Når eg kom på ungdomsskulen blei der tøffare, eg synast det å lesa, å skriva var tungt. Eg HATA norsk, og å lesa. Den læraren eg fekk, såg med ein gong at eg skreiv mykje feil og leste veldig seint. Og fekk lite med meg når eg leste. Dei kontakta PPT, og eg blei testa i 9 klasse. Der eg fekk besje om at eg hadde dysleksi. Og skulen skulle hjelpa meg. I norks fekk eg gå ut av klassen og jobba aleina med ein lærar, dette gjorde eg til eg gjekk ut av 10klasse. Og i løpet av den perioden, blei ting mykje lettare. Så til den tida eg starta på vidargåande var ting lettare. Men der får du ingen ekstra hjelp, og eg måtte jobbe utoleg mykje. Eg var hos PPT rett før eg blei 18, eg blei testa igjen, og eg var ikkje der ein 18 åring burdde væra. Eg skulle komma inn igjen om eit par veker, så skulle dei snakka med skulen. Men etter eg blei 18, datt eg heilt ut av systemet. Og eg gadd ikkje bruka meir tid på det. Det var tungt,men eg hatt fantastiske foreldre som har brukt masse masse tid på å hjelpa meg, og ei venninda som har jobba med meg heile vegen. Og uten ho og mine foreldra hadde eg ikkje gidda å jobba med mine problem. I 3 klasse var eg ganske ein normal elev i norsk, med 4 i karaktet i norsk. No når eg ser tilbake på denne perioden, skulle eg verkeleg ønska at eg fekk hjelp på barneskulen, eg lurar son på om meg hadde vore bettre? og om eg hadde klart med betre?
Med denne erfaring, har eg så lyst å gjera det lettare for dei som går på skulen i dag, og føler seg dom. Fordi ein periode kjenner du deg rett og slett dom. Og har ikkje tru på deg sjølv.
Og det finnast andre ting som spelar inn på korleis elever er på skulen eks: ADHD, osv.
Eg såg på dei linka som var lagt ut, og mykje av det som kom fram skremmer meg, og det med medesin som framprovoser sjølvmords tankar.
Det som vart viktig for framtida: Er at elevane må bli testa tidleg, og få hjelp!! Det er ikkje alle som har ein stabil heim. Eg synast det var litt vanskeleg å skriva frå denne økta, sidan eg ikkje var der. Men eg har vertfall meiningar rundt det, og alt eg har lest rundt denne økta (linkane), har gidd meg uroleg mykje informasjon. Og lysten til å gjera noko.
1 kommentar:
Eg er heilt einige med deg i at alle lærare burde ha spesialpedagogikk som eit obligatorisk fag i utdanninga! Sjølv om du ikkje var til stades i desse timane, syns eg du har med mykje bra fagstoff og refleksjonar over emne. Dette er absolutt eit emne som vertfall eg kunne tenkt meg å få veta meir om!
Cathrine A1b
Legg inn en kommentar